داستان انسان‌هایی که یکدیگر را نمی‌شناسند
تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۲۴۸۹۹
یادداشت: مجتبی احمدی – دبیر گروه فرهنگ و هنر – خبرگزاری برنا
سریال «بی‌گناه» به کارگردانی مهران احمدی این روزها در شبکه نمایش خانگی توزیع می شودو از آن جا که سریال به لحاظ ویترین بازیگر و البته بازتاب ذهنی از پخش سریال هم گناه در ذهن مخاطب ماندگار شده است با استقبال مخاطب نیز مواجه است.
«بی‌گناه» ساخته مهران احمدی که اصولا او را به عنوان یک بازیگر در آثار مختلف سینما و تلویزیون و حتی صحنه تئاتر می‌شناسید چه در سینما و چه در شبکه نمایش خانگی این روزها با امضایی در کارگردانی نیز می‌درخشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شاید نقطه قوت سریال «بی‌گناه» در قدم اول انتخاب تیم بازیگری پر و پیمان و گرانی باشد که برای مصطفی کیایی در تجربه تهیه‌کنندگی یک اتفاق مطلوب محسوب می‌شود چرا که سینمای او و نگاه آرتیستی این کارگردان به تولید آثار نمایشی آن قدر دارای نجابت است که در هر ژانری بازیگران می‌توانند با اعتماد برای او کار کنند.
حالا فرمان به دست مهران احمدی است که اتفاقا این بار خانوادگی برای ساخت یک سریال آستین بالا زده است و دخترش نیز با نقشی جذاب(سارینا) فرصت دیده شدن در کار پدر را به دست آورده است.
احمدی در تمام این سال‌ها نشان داده است که بازیگری باهوش و با ذکاوت است به خصوص در سریال «پایتخت» و در کنار محسن تنابنده، احمد مهران‌فر و... با ترفندهای لازم برای یک بازیگر نشان داد که می‌تواند از کوتاه‌ترین فرصت‌ها برای ستاره شدن در دل سریالی که ستاره‌هایش را در طول زمان ساخته بود سود ببرد.
اما واقعا در ساخت سریال «بی‌گناه»، گناهکار کیست؟
مردی که در مقطعی تصمیمی عجیب برای دخترش و بهمن گرفته است؟
آدم‌هایی که آدم‌های اطرافشان را خوب نمی‌شناسند؟
آدم‌هایی که اشتباه انتخاب می‌کنند؟
آدم‌هایی که مسیر را غلط می‌روند؟
آدم‌هایی که مقصد ندارند؟
و یا گروهی از افراد که در کنار هم زندگی می‌کنند بی‌آنکه نسبت به هم دغدغه‌ای داشته باشند و در نزدیک‌ترین میزانسن عاطفی دورترین فاصله حسی را تجربه می‌کنند.
شاید رنگ‌آمیزی کاراکترها در سریال «بی‌گناه» به سرعت بتواند گناهکاران را از دیگران تمیز دهد اما آن چه سریال کند «بی‌گناه» را قابل تامل و البته تحمل می‌کند خاکستری‌هایی است که در کنار هم برای گناه هم توجیهاتی به ظاهر منطقی دارند.
شاید نقطه عطف سریال «بی‌گناه» بتواند دو خطی قصه‌ای باشد که در هر قسمت کم اطلاعات می‌دهد، کم پیش می‌رود، کم تعریف می‌کند و سعی می‌کند تماشاگرش را با دورچین‌هایی که اتفاقا سیر کننده نیست سرگرم سازد.
سریال «بی‌گناه» در کارنامه مهران احمدی به لحاظ کارگردانی به خصوص در ایجاد روابط افراد برگرفته از واقعیت‌های اجتماعی در نمایش برشی از زندگی هنجار و ناهنجار گروه سنی مختلف که هر کدام می‌توانند درگیری‌های مربوط به خودشان را داشته باشند و در کنار هم در حالی عکس مشترک یادگاری بگیرند که در حقیقت هیچ کدام در این عکس واقعیت ندارند موفق عمل کرده است.
احمدی با شناخت کامل از واقعیت سریالش به روابط افراد دست پیدا کرده است اما نمی‌توان فراموش کرد که سریال؛
_با این همه تعدد شخصیت موثر کارش به جای سخت می‌کشد
_داستان در اطلاع‌رسانی یکنواختی لازم را ندارد و گاه پر و پیمان هست و گاه تعلل دارد.
_شخصیت‌ها قصه‌های ناتمام فراوانی را باز می‌کنند که اگر به موقع ترتیبی برای آن اتخاذ نشود در جایی به نادرستی حیف و میل می‌شود
و باید ادعا کرد که یکی از عوامل موثر در گرم ماندن سریال چیدمان‌هایی است که تمرکز تماشاگر را به خود جلب می‌کند و البته مهران احمدی در تعلیق‌های سریال انصافا پخته و مطلع عمل کرده است.
باید دید سریال «بی‌گناه» تا انتها می‌تواند این کشش را حفظ کند و مخاطب را سرگرم بچه داستان‌های فرعی نماید و ماجرای اصلی قصه را قطره‌چکان خرج کند یا کم‌کم حوصله مخاطب سر می‌رود و کار از دست خارج می‌شود.
باید تا انتها نشست و منتظر ماند که مهران احمدی چه کسی یا کسانی را گناهکار اعلام می‌کند.
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0
نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: پایتخت رادیو و تلویزیون سینما مهران احمدی شبکه نمایش خانگی مصطفی کیایی مجتبی احمدی محسن تنابنده سریال بی گناه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۲۴۸۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طعنه هاشمی‌طبا به رئیسی و کابینه‌اش: فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است؛ برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند
مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت: مگر نه اینکه باید با حسن ظن با آدم‌ها روبه‌رو شد و مگر اصل بر برائت نیست؟ مگر می‌شود مردم آدم‌هایی را انتخاب کنند که خوب نباشند و مراکز نظارتی آدم‌هایی را تأیید کنند که خوب نباشند؟
با تأیید اصل خوبی آدم‌ها فقط می‌خواهیم ببینیم این وعده‌ها چه سرانجامی یافته است.
طعنه هاشمی طبا به مدافعان دولت رئیسی: در دولت روحانی، نگران سفره مردم بودید، اما در دولت جدید از پوشیدن لنگ و دمپایی و روزه گرفتن حرف می‌زنید.
۱- ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال
۲- ایجاد سالانه یک میلیون شغل
۳- اصلاح نظام بانکی کشور
۴- تک‌رقمی‌شدن تورم
۵- توجه به معیشت و حقوق پزشکان و پرستاران
۶- اجرای خصوصی‌سازی واقعی
۷- استفاده از ۷۰ درصد ظرفیت خالی اقتصاد کشور
۸- مداخله‌نکردن دولت در بازارها
۹- حل مشکل حاشیه‌نشینان
۱۰- نظارت دقیق در زنجیره تأمین، تولید و توزیع کالا
۱۱- جذابیت‌زدایی از سرمایه‌گذاری در حوزه‌های غیرمولد
۱۲- جلوگیری از هدایت سرمایه‌ها به سمت بازار ارز، طلا و زمین
۱۳- اصلاح چندنرخی‌بودن ارز
۱۴- تولید نهاده‌های دامی مورد نیاز در داخل کشور
۱۵- قطع وابستگی سفره مردم به خارج
۱۶- وعده‌های وزیر ارتباطات و فناوری (۶ مورد)
۱۷- وعده‌های وزیر امور اقتصادی و دارایی (۵ مورد)
۱۸- وعده‌های وزیر امور خارجه (۲ مورد)
۱۹- وعده‌های دیگر وزرا چند ده مورد
البته فهرست وعده‌ها بسیار است و در نگاه اول هم می‌توان آن‌هایی را که کلی گفته شده، غربال کرد؛ ولی برخی وعده‌ها آن‌قدر با استحکام لفظ و عدد دقیق گفته می‌شود که جای تردید باقی نمی‌گذارد. فقط از این تعجب می‌کنم که ظرفیت دهان ما تا چه اندازه بزرگ است که این‌همه امر مهم و با حجم وسیع در آن جای می‌گیرد.
اینکه می‌گویند آیا می‌توان ظرفی پیدا کرد که هرچه در آن بریزیم، پر نشود، ظاهرا مصداق آن دهان ماست؛ مثلا دبیر مناطق آزاد چندی پیش گفتند که اماراتی‌ها صد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در کیش می‌کنند و چینی‌ها رقم بسیار بیشتر (البته عدد را هم گفتند) حال در ۱۴۰۳/۰۲/۰۹ مراسمی از بسته‌های امکان سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد بهره‌برداری کردند. این کار مثل آن است که انسان نیازهای زندگی را ردیف کند و بگوید چه کسی حاضر است این کارها را برای من انجام دهد.
این کار ایشان یعنی تکذیب همه سرمایه‌گذاری‌هایی که قبلا گفته بودند، به‌علاوه سرمایه‌گذار خود باید بداند چه کاری می‌خواهد بکند و نه آنکه بسته طرح به او بدهیم و بگوییم تشریف بیاورید و با مراسم رسمی و پرده‌برداری این بسته‌های نه‌چندان مورد علاقه سرمایه‌گذاران را رونمایی کنیم. مگر نمی‌شود بدون پرده‌برداری آنها را منتشر کرد. ظاهرا اصل بر پرده‌برداری است و نه عمل.
یا جناب وزیر صمت در شهریورماه در حضور مقام محترم ریاست‌جمهوری گفتند صد هزار اتومبیل برقی در راستای کاهش آلودگی هوا تا پایان سال ۱۴۰۲ تولید و به مردم عرضه می‌شود. صرف‌نظر از اینکه با ۱۵ میلیون اتومبیل موجود درون بدسوز و سالی یک میلیون تولید اتومبیل درون بدسوز داخلی این وعده کمکی به تلطیف هوا نمی‌کند؛ ولی به هر حال بازشدن پای اتومبیل برقی به کشور خوب است؛ ولی آن صد هزار اتومبیل برقی کجاست؟
البته ما و مردم به شنیدن این وعده‌های بی‌انت‌ها عادت کرده‌ایم و مردم هم باور ندارند که بتوان این‌همه کار انجام داد؛ ولی از نظر روان‌شناختی مردم دوست دارند وعده‌های شیرین بشنوند و به‌همین‌دلیل رأی آنها به هرکسی که بیشتر وعده کلان و شیرین بدهد، تعلق می‌گیرد. جالب است که نه رئیس‌جمهور، نه معاون اول و نه هیچ‌کدام از وزرا توجهی به آینده کشور از لحاظ زیست‌محیطی و زوال کشور از لحاظ زیربناهای تولیدی نکرده‌اند و این می‌رساند که اگر چند درصد به وعده‌های خود اعتقاد داشتند، در این مورد کلا خود را عاجز می‌بینند و عدد صفر را در مقابل این کار گذاشته‌اند.
از طرفی پیچیدگی مسائل کشور به حدی رسیده است که ادعا برای حل آن جرئت بسیار می‌خواهد و ناگفته پیداست که این جرئت نمی‌تواند بر حسب تعقل باشد. متأسفانه تعریف مسائل و مشکلات کشور هم از سوی خوبان مشاغل و حکمرانی و هم از سوی منتقدان به‌درستی انجام نمی‌شود و حسب فریادهای روز اظهار نظر می‌کنند.
چه خوب است که مسئولان کلاه‌شان را قاضی کنند که واقعا قادر به چه کاری هستند و مردم هم کلاه‌شان را قاضی کنند که بدانند چه چیز دارند و چه چیز می‌توانند داشته باشند. مسئولان جهاد تبیین را در شیرین نشان‌دادن حوادث یافته‌اند و نه بیان واقعیت‌های روز کشور که مردم به آنها آگاه شوند.
بحمدالله اینک کشور در دست خوبان افتاده است و ناخوبان پاکسازی شده‌اند و به کناری رفته‌اند. خوبان هم فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است و برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند؛ هرچند خودشان در ضمیرشان اعتراف دارند کاری نمی‌توانند انجام دهند، چه رسد به کارهای پیچیده زمین‌مانده که کارستان است و البته هرازچندگاه همین خوبان به این نتیجه می‌رسند که فقط خودشان خوب هستند و دیگر همفکران را طرد می‌کنند.
به نظر می‌رسد گروهی به این باور رسیده‌اند که اینک «عروسی خوبان» است؛ همان خوبانی که وعده‌های‌شان صرفا وعده است و اگر وعده نبود که به آن نمی‌گفتند «وعده». اگر خیلی فکر می‌کنند که روز عروسی‌شان است، به گفته سعدی روی آورند که فرمود: «محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند»؛ ولی آنان «یعلمون ظاهر الحیوه الدنیا» هستند؛ درحالی‌که گفته سعدی در تاریخ اثبات شده است؛ پس خوبان بدانند از زمره «و هم عن الاخره هم غافلون» نباشند. مغرور به امروز، «روز عروسی» نباشند.
ما هیچ‌کدام ابرمرد و قهرمان بی‌انت‌ها نیستیم. اگر همان امت وسط باشیم و منصف، کارمان بیشتر پیش می‌رود. خوبان اندکی تواضع کنند و تجربه سه سال گذشته را مرور کنند و صادقانه بر خود ملاحظه کنند که کدام کار را می‌توانند انجام دهند و بگویند. بیش‌ازاین از آنها توقع نداریم.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان